Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πατέρα, είσαι εδώ;

Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας.  ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια,   διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα   στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόραση του δωματίο

Η Πανεπιστημίου έχει τη δική της ιστορία





Ο Κόσμος του παρελθόντος μας διηγείται την ιστορία της οδού Πανεπιστημίου, της "λεωφόρου με τις γαζίες" :

Σχεδιάστηκε να είναι η «Μεγάλη Οδός», το «βουλεβάρτο» της Αθήνας, και ακριβώς αυτό προβλέπεται να γίνει έστω και με ενάμιση αιώνα καθυστέρηση. Η οδός Πανεπιστημίου, γνωστή και ως «η λεωφόρος με τις γαζίες», ολοκληρώθηκε το 1859 και αποτέλεσε μαζί με τη Σταδίου και την Ακαδημίας τον συνδετικό ιστό των δύο κεντρικών πλατειών, του Συντάγματος και της Ομόνοιας. Ο Μάρτιν Νάιτ, διευθυντής του ολλανδικού γραφείου OKRA το οποίο κέρδισε στον διαγωνισμό Rethink Athens για την ανασυγκρότηση του κέντρου της Αθήνας, χρησιμοποιεί σήμερα την ίδια λέξη, οραματίζεται τη μετατροπή της και πάλι σε «βουλεβάρτο» – αν και πλέον λείπουν οι γαζίες –, με νέες δενδροφυτεύσεις και χώρους για περιπάτους.


Η κατασκευή της Πανεπιστημίου, στα μέσα του 19ου αιώνα, συνάντησε πολλά εμπόδια. Ηταν πολυδάπανη, καθώς το έδαφος ήταν βραχώδες, διασχιζόταν από ρεματιά - τα νερά κυλούσαν εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο πεζόδρομος της Κοραή - και είχε βαθιά χαντάκια. Αυτό αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» ο ιστορικός κ. Θανάσης Γιοχάλας, ο οποίος μαζί με την κυρία Τόνια Καφετζάκη δημιούργησε έναν οδηγό της Αθήνας με τον τίτλο «Αθήνα. Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία», ο οποίος κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο.


«Η Πανεπιστημίου εθεωρείτο απόμερο μέρος εκείνη την εποχή» λέει ο κ. Γιοχάλας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία απέρριψε την πρόταση να κατασκευαστεί εκεί η Μητρόπολη της Αθήνας διότι ήταν... απόμερα.

Η Πανεπιστημίου τελικά μετατρέπεται σε έναν από τους ομορφότερους δρόμους της Αθήνας, καθώς εκτός από την περίφημη Τριλογία, των κτιρίων του Πανεπιστημίου, της Ακαδημίας και της Εθνικής Βιβλιοθήκης (χαρακτηριστικά δείγματα του ώριμου νεοκλασικισμού), σε αυτήν κατασκευάστηκαν πολυτελείς κατοικίες και εγκαταστάθηκαν ιδρύματα και λέσχες. Φιλοξένησε όμως και διάσημα καφέ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, ακόμη και καμπαρέ, στα οποία σύχναζε η αφρόκρεμα του καλλιτεχνικού και πολιτικού κόσμου κατά το δεύτερο μισό του 19ου και στη διάρκεια του 20ού αιώνα.


Τα Ανάκτορα
Αν και τα αρχικά σχέδια των Κλεάνθη και Schaubert αναδείκνυαν την παράλληλη οδό Σταδίου σε βασικό άξονα σύνδεσης του Συντάγματος και της Ομονοίας, με την Πανεπιστημίου να αποτελεί δευτερεύοντα δρόμο, τα σχέδια του Leon von Klenze και η τοποθέτηση των Ανακτόρων το 1837 στη σημερινή θέση του Κοινοβουλίου ήταν καθοριστικής σημασίας για τη διαμόρφωση του Κέντρου. Οπως αναφέρουν οι ερευνητές του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου στη μελέτη «Μεταλλασσόμενοι χαρακτήρες και πολιτικές στα κέντρα πόλης Αθήνας και Πειραιά» (με επιστημονικό υπεύθυνο τον καθηγητή Αρχιτεκτονικής κ. Παναγιώτη Τουρνικιώτη), η κατασκευή των Ανακτόρων συνοδεύθηκε από την πολεοδομική αναθεώρηση του σχεδίου στην περιοχή, δίνοντας οριστική μορφή στην πλατεία Συντάγματος και στη στροφή της Πανεπιστημίου προς τη λεωφόρο Αμαλίας.


Τα επόμενα χρόνια στην Πανεπιστημίου οικοδομήθηκαν πολλά σημαντικά κτίρια. Εκτός από εκείνα της Τριλογίας, χτίστηκαν από διάσημους αρχιτέκτονες ο ναός του Αγίου Διονυσίου των Καθολικών, το Αρσάκειο, το Οφθαλμιατρείο, η Τράπεζα της Ελλάδος, τα οποία διατηρούνται ως σήμερα. Εκεί υπήρχαν ακόμη η Λεόντειος Σχολή, το Γενικό Λογιστήριο και το Εκπαιδευτήριον Μακρή. Ετσι σε λίγα χρόνια η Πανεπιστημίου, ο φαρδύτερος δρόμος του Κέντρου, αποκτά μεγαλοπρέπεια και ακτινοβολία και αφήνει τη Σταδίου στη... σκιά.


Τα γυμνά αγάλματα
Το Μέγαρο Σλήμαν, από τα ωραιότερα νεοκλασικά της Αθήνας, χτίστηκε μεταξύ 1878 και 1880 σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ και σήμερα στεγάζει το Νομισματικό Μουσείο. Επί χρόνια αποτελούσε το κέντρο της πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής ζωής της Αθήνας (στον Ελευθέριο Βενιζέλο είχε παραχωρηθεί χώρος του μεγάρου για πολιτικό γραφείο). Συνδέθηκε ωστόσο και με ένα ευτράπελο περιστατικό, όπως αναφέρουν οι ιστορικοί Γιοχάλας και Καφετζάκη. Στο στηθαίο υπήρχαν 24 αγάλματα θεών. Η γυμνότητά τους όμως προκάλεσε τη σεμνοτυφία κάποιων, με αποτέλεσμα να γίνει διάβημα διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση. Ο Σλήμαν αποφάσισε να τα ντύσουν, αλλά το θέαμα την επόμενη ημέρα προκάλεσε γέλια.


Στο βουλεβάρτο της Αθήνας βρίσκονταν επίσης το Μέγαρο Γεράσιμου Κούπα (Πανεπιστημίου 6), επίσης έργο του Τσίλλερ, το οποίο υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα κτίρια της πόλης, η οικία Ζωγράφου (Πανεπιστημίου 16), στην οποία κατοίκησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος όταν έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας, το 1910, και η οικία Ιωάννη και Καλλιρρόης Περρέν. Το σαλόνι των Περρέν αποτελούσε για χρόνια τη φωλιά του πνευματικού κόσμου της εποχής, με συχνούς θαμώνες τους Κ. Παλαμά, Ι. Γρυπάρη, Γ. Καμπύση, Γρ. Ξενόπουλο και πολλούς άλλους.


Η «σκοτεινή» πλευρά
Το Μέγαρο της οικογένειας Ι. Σερπιέρη (βασικός ιδιοκτήτης των μεταλλείων Λαυρίου) είχε μετατραπεί σε φρούριο. «Θυρωρός» στο μεγαθήριο στο οποίο σήμερα στεγάζεται η Αγροτική Τράπεζα ήταν ένας από τους ανθρώπους του διαβόητου λήσταρχου Κίτσου, ο οποίος παρείχε προστασία στον Σερπιέρη. Αλλωστε δεν επρόκειτο για ένα απλό σπίτι. Είχε σχεδιαστεί από τον αρχιτέκτονα Αν. Θεοφιλά ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες και δραστηριότητες της οικογένειας: κατοικία, τράπεζα και άλλες επαγγελματικές χρήσεις, όλες με διαφορετικές εισόδους.


Λίγο πιο κάτω, στη γωνία Πανεπιστημίου και Κοραή, σε ένα από τα παλαιότερα κτίρια της πόλης, κατοίκησε η οικογένεια του δημάρχου Αθηναίων Δημητρίου Σούτσου και από το 1894 η οικογένεια Δημητρίου Ράλλη. Στον κήπο σε μια ξύλινη κατασκευή, λειτούργησε την περίοδο του Μεσοπολέμου το περίφημο καμπαρέ «Γκριφφόν» που αργότερα μετονομάστηκε σε «Φολί ντ' Ιβέρ» και στο οποίο, όπως προέκυψε από την ιστορική έρευνα των Γιοχάλα και Καφετζάκη, «εμφανίζονταν παλαίμαχες, μάλλον ευρωπαίες αρτίστες».

Σε απόσταση αναπνοής βρισκόταν το κοσμικό κέντρο «Αμπασσαντέρ», στο υπόγειο του Μεγάρου Εμπειρίκου, στο ύψος της Βουκουρεστίου, η οποία την εποχή εκείνη αναφερόταν ως «Χεζοπόταμος».


Παραδίπλα του, το 1930, στεγάζονταν - και τα βλέπουμε και σήμερα - τα θέατρα Αθηνών (στον χώρο του προϋπήρχε καμπαρέ) και «Βρετάνια». Την πολιτιστική εικόνα της Πανεπιστημίου συμπλήρωναν οι κινηματογράφοι «Ιντεάλ», «Τιτάνια» και «Πάνθεον», αλλά και ο πρωτοποριακός για την εποχή πολυχώρος θεαμάτων «Ρεξ».


Αρωμα βιολέτας
Στους επάνω ορόφους του νεοκλασικού Μεγάρου Πεσμαζόγλου, το οποίο βρισκόταν απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη (εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η ομώνυμη στοά) στεγαζόταν η εφημερίδα «Πρωία» και στο ισόγειο, από το 1906, το «Πρότυπον Φαρμακείον Δαμβέργη» του καθηγητή της Φαρμακευτικής Αναστασίου Δαμβέργη.

«Εκτός από την εκτέλεση ιατρικών συνταγών, γίνονταν μικροβιολογικές εξετάσεις και ακτινογραφίες, ενώ ανελάμβανε ακόμα και ταριχεύσεις νεκρών» αναφέρουν οι ιστορικοί Γιοχάλας και Καφετζάκη. Ηταν όμως και στέκι πανεπιστημιακών δασκάλων και άλλων επιφανών προσώπων της τότε Αθήνας.


Στη Στοά Αρσάκη, λειτουργούσαν ορισμένα από τα πιο γνωστά καταστήματα της εποχής, όπως το περίφημο Μυροπωλείον Μποτσαράκου, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1890. Από τα πλέον ευπώλητα προϊόντα του καταστήματος ήταν η κολόνια βιολέτα και οι βαφές τριχών. Στην ίδια στοά στεγαζόταν και το κατάστημα του Ηλία Κοκκώνη, που κατασκεύαζε σημαίες, λάβαρα και προσκοπικά είδη - όπως και σήμερα.

Εκεί βρισκόταν και το καφενείο του Σιγάλα, στέκι πολιτικών από το 1900. «Από αυτό το καφενείο έφυγε ο Χρήστος Λαδάς (σ.σ.: υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Θ. Σοφούλη), ο οποίος λίγα λεπτά αργότερα δολοφονήθηκε μπροστά στον ναό του Αγ. Γεωργίου Καρύτση» αναφέρεται στον οδηγό «Αθήνα, Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία».


Τα «Δαρδανέλλια»
Το στενό πέρασμα ανάμεσα στα δύο κοσμικά ζαχαροπλαστεία του «Γιαννάκη», το οποίο άνοιξε το 1905, και το «Ντορέ» (Maison Doree), το οποίο εγκαινιάστηκε το 1908 (στους αριθμούς 2 και 5 της Πανεπιστημίου), απέκτησε το τοπωνύμιο «Δαρδανέλλια». Κανένας δεν περνούσε από εκεί χωρίς να σχολιαστεί από τους κομψούς και κοσμικούς θαμώνες. Η ιστορία τους όμως ήταν σύντομη, διότι δεν έμειναν αμέτοχα κατά την περίοδο του εθνικού διχασμού. Το ζαχαροπλαστείο «Γιαννάκη», ως κέντρο βενιζελικών, καταστράφηκε το 1920 ως αντίποινα μετά τη δολοφονία του Ιωνα Δραγούμη, ενώ το «Ντορέ», ως κέντρο των βασιλικών, είχε την ίδια τύχη μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Βενιζέλου.

Περίπου την ίδια περίοδο στη θέση όπου το 1938 χτίστηκε η Τράπεζα της Ελλάδος λειτουργούσε και το περίφημο Ζαχαροπλαστείο του Πετρίτση, το οποίο έβγαζε τραπέζια στο πεζοδρόμιο με θέα τα κτίρια της Τριλογίας.


Μεγάλη ακμή γνώρισε και το γαλακτοπωλείο «Ηνωμένα Βουστάσια», το οποίο την περίοδο 1904-1912 ήταν στέκι του Ιωάννη Κονδυλάκη, αλλά και άλλων λογοτεχνών. Από τα πιο εντυπωσιακά ωστόσο στέκια της Πανεπιστημίου ήταν το πολυτελές καφενείο-εστιατόριο «Το Πανελλήνιον», το οποίο διέθετε και ορχήστρα. Ηταν το στέκι πολλών πνευματικών ανθρώπων, όπως του Αγγελου Σικελιανού, του Αρίστου Καμπάνη, του Ρώμου Φιλύρα και άλλων.


Πίστα σκέιτινγκ
Το μεγαλύτερο κτίριο της Αθήνας, το Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, χτίστηκε εκεί όπου βρίσκονταν οι βασιλικοί στάβλοι αλλά και τα κοτέτσια που προμήθευαν με αβγά το παλάτι. Μάλιστα δίπλα στους στάβλους υπήρχε πίστα σκέιτινγκ για τους βασιλόπαιδες. Τα κτίσματα καταστράφηκαν από πυρκαγιά το 1920 και το οικόπεδο αγοράστηκε λίγα χρόνια αργότερα από το Μετοχικό Ταμείο Στρατού για την κατασκευή ενός εμπορικού μεγάρου το οποίο περιελάμβανε και τη Στοά Σπυρομήλιου. Στη διάρκεια της Κατοχής επιτάχθηκε από τους Γερμανούς, όπως και το απέναντι κτίριο (Αμερικής και Πανεπιστημίου), στο οποίο στεγαζόταν η Αθηναϊκή Λέσχη (η οποία από το 1908 διέθετε σύστημα κεντρικής θέρμανσης).


Το επιβλητικό Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού φιλοξενούσε το κινηματοθέατρο «Παλλάς» και από το 1940 το ζαχαροπλαστείο «Ζόναρς» και το δεύτερο κατάστημα του «Φλόκα». Το κομψό περιβάλλον του «Ζόναρς» αλλά και το «Φλόκα» προτιμούσαν οι Οδ. Ελύτης, Ν. Γκάτσος, Μ. Χατζιδάκις, Ευ. Αβέρωφ, Γ. Ράλλης, Κ. Καραμανλής και άλλοι. Στο Μέγαρο στεγαζόταν και το καμπαρέ «Μαξίμ» (αργότερα θέατρο «Αλίκη»).


Τα μεταπολεμικά χρόνια
Η 30ετής περιπέτεια της ανάπλασης
Τα παλιά αρχοντικά της Πανεπιστημίου αρχίζουν μεταπολεμικά να κατεδαφίζονται και τη θέση τους παίρνουν μοντέρνα πολυώροφα κτίρια γραφείων. Οι προσόψεις τους σταδιακά γέμισαν φωτεινές επιγραφές και διαφημιστικές ταμπέλες, ενώ το οδόστρωμα κατέλαβαν τα αυτοκίνητα καθιστώντας τον δρόμο αφιλόξενο για τους πεζούς. Οταν το 1983 οΑντώνης Τρίτσης προτείνει την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου λοιδορήθηκε σχεδόν από το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Παρ' όλα αυτά το νέο τότε Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, το οποίο τελικά έγινε νόμος του κράτους το 1985 και ισχύει ακόμη (η πολυαναμενόμενη αναθεώρησή του παραμένει εδώ και μία τριετία στα συρτάρια του ΥΠΕΚΑ), συμπεριέλαβε και σχέδια πεζοδρόμησης για την ανάδειξή της. Ωστόσο αυτά αγνοήθηκαν από όλες τις μετέπειτα ηγεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Τράτσα Μάχη

Πηγή: tovima.gr
Η φωτογραφία είναι από το Αρχείο της ΕΡΤ: Οδός Πανεπιστημίου
 




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ

Ο Κόσμος της Ψυχανάλυσης και η κάθοδος στο υποσυνείδητο: «Μακάριοι οι τρελοί», μου είπε κάποτε ένας φίλος ψυχοθεραπευτής, «γιατί αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν τελικά την άκρη». Αυτό που εννοούσε, είναι ότι οι άνθρωποι που ο νους τους βασανίζει σε σημείο να τους κάνει το βίο αβίωτο, είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν να εξετάζουν τα πράγματα σε βάθος μέχρι να βγάλουν άκρη με τον εαυτό τους. Από την άλλη, όσοι νοιώθουν πνευματικά σταθεροί, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν απλά τη ζωή τους χωρίς ποτέ να νιώσουν επιτακτική την ανάγκη να καταδυθούν βαθύτερα στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ο πόνος τους οδήγησε σε ένα μακρινό και βαθύ ταξίδι στα νερά του υποσυνείδητου, ήταν ο Καρλ Γιουνγκ, ο διάσημος Ελβετός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος. Ο Γιουνγκ υπήρξε ο θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας αλλά για πολλούς σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού, επειδή συνδύασε την επιστήμη της ψυχανάλυσ

Η στοιχειωμένη μονοκατοικία της Άμφισσας

Ο Κόσμος των εγκλωβισμένων ψυχών, μας ταξιδεύει στην Άμφισσα όπου σε μία μονοκατοικία λέγεται ότι συμβαίνουν έντονα παραφυσικά φαινόμενα. Αλήθεια ή δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας; Κραυγές μέσα στη νύχτα, κοριτσάκια που βολτάρουν στα δωμάτια κι εξαφανίζονται, έπιπλα που κινούνται μόνα τους. Η ιστορία του εγκαταλελειμμένου σπιτιού της οδού Γιδογιάννου στην Άμφισσα ξεκινάει από το 1940 και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Όλοι στην περιοχή μιλούν για τη στοιχειωμένη μονοκατοικία Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ερειπωμένη μονοκατοικία της οδού Γιδογιάννου, αριθμός 13 (συμβολικός δεν νομίζετε;) είναι γεμάτη από μακάβριες ιστορίες που εδώ και δεκαετίες είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν βρίσκεται σε κάποιο απόμερο μέρος της πόλης, ίσα ίσα που σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν πολυσύχναστα στέκια. Όμως οι θρύλοι που το ακολουθούν είναι τέτοιοι που οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες προσπαθούν να

Κρατευτής: το προϊστορικό σκεύος μαγειρικής και η σχέση του με το σουβλάκι

Ο Κόσμος της Προϊστορίας αποκαλύπτει τα γαστρονομικά μυστικά του, επιβεβαιώνοντας ότι, το πολυσυζητημένο σουβλάκι ήταν βασική τροφή κατά την κυκλαδική και μυκηναϊκή εποχή. Το αποδεικνύει ο κρατευτής , ένα είδος μαγειρικού σκεύους  που βρέθηκε σε ανασκαφές τόσο  στη Θήρα όσο και στην Πύλο. Επίσης, περιγραφές στον Όμηρο παραπέμπουν σε αυτό. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στην αρχαία Θήρα σε κάθε σπίτι υπήρχε η εστία, η οποία αποτελούνταν από μία λιθόκτιστη εξέδρα χαμηλού ύψους. Στην εστία έβραζαν το φαγητό μέσα σε πήλινες  χύτρες. Επίσης, έψηναν και κρέας περασμένο στους οβελούς (σουβλάκια), τους οποίους τοποθετούσαν πάνω σε πήλινα στηρίγματα, τους κρατευτές , που συνήθως ήταν σε ζευγάρια. Περιγραφές για τη συνήθεια αυτή βρίσκουμε στον Όμηρο, στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Στην Ιλιάδα στην Ραψωδία Ι, 211-214, λέει ο Όμηρος: πυρ δε Μενοιτιάδης δαίεν μέγα ισόθεο φως. αυτάρ επεί κατά πυρ εκ'αη και φλοξ εμαράνθη, ανθρακιήν στορέσας οβελούς εφύπερθε τάννυσε, πάσσε δ' αλός

Εδιμβούργο: Η σκοτεινή πλευρά της παραμυθένιας πόλης

Ο κόσμος των πνευμάτων και του υπερφυσικού έχει απλώσει το πέπλο του πάνω από την Σκωτία εδώ και αιώνες. Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει την περιοχή με την Λίμνη του Λόχ Νες και τις ιστορίες για το τέρας που μερικοί υποστηρίζουν πως κρύβεται μέσα στα σκοτεινά νερά της. Ωστόσο, οι περισσότερες πόλεις και χωριά έχουν κάποια ιστορία φαντασμάτων, που έχει περάσει από γενιά σε γενιά, να διηγηθούν. Η παραμυθένια πρωτεύουσα της Σκωτίας, το Εδιμβούργο, δεν αποτελεί εξαίρεση καθώς θεωρείται μια από τις πιο στοιχειωμένες πόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πίσω από την παραμυθένια ομορφιά τα αρχαία, τα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης κρύβουν τρομακτικούς μύθους και ιστορίες φαντασμάτων. Η πλούσια ιστορία της πόλης και οι αναφορές περί παράξενης και υπερφυσικής δραστηριότητας έχουν προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον για τους κυνηγούς φαντασμάτων και τους ατρόμητους λάτρεις μεταφυσικών φαινομένων από όλο τον κόσμο. Μάλιστα, αν κάποιος κάνει μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο πριν επισκεφτεί τη σκωτσέ

Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές, El Greco

Ο Κόσμος  της Ζωγραφικής σε συνδυασμό με το θρησκευτικό συναίσθημα του Κόσμου των Ανθρώπων δημιουργεί αθάνατα έργα τέχνης, όπως ο πίνακας ζωγραφικής, Cristo Crucificado con dos donantes( Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές) ένας από τους  πίνακες του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco) που χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Ο πίνακας δημιουργήθηκε γύρω στο 1590 και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Τον πίνακα παρήγγειλε το ένα από τα δύο πρόσωπα που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τον Σταυρό, με το σκοπό να τοποθετηθεί σε ένα μοναστήρι στο Τολέδο. Ο πίνακας χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Το πρώτο πρωτότυπο χαρακτηριστικό του έργου είναι οι δύο δωρητές, οι οποίοι βρίσκονται τοποθετημένοι εκεί που παραδοσιακά έπρεπε να βρίσκονται η Μητέρα του Χριστού Μαρία και ο Απόστολος Ιωάννης. Άλλα χαρακτηριστικά είναι η χρήση ψυχρών χρωμάτων,  οι επιμήκεις μορφές, η απουσία του τοπίου, το οποίο αντικαθίσταται από σύννεφα σε κίνηση, που φέρνουν στο νου το σκ

Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός Για να μπορέσει η Σταχτοπούτα να πάει στον χορό και να συναντήσει τον Πρίγκηπα, ποντίκια και σαύρες μεταμορφώνονται σε άλογα. Και τα δύο αυτά όντα ζουν σε σκοτεινά μέρη και επομένως έχουν φιλικές σχέσεις με τις υποχθόνιες δυνάμεις που συναντάμε στο τζάκι. Και τα δύο υπακούν στον Σμινθέα Απόλλωνα, βασιλιά των Ποντικιών, και τώρα μετατρέπονται στα χρυσά ή άσπρα άλογά του. Είναι επίσης αφιερωμένα στον Ρούντρα, τον Βεδικό θεό που σχετίζεται με τα ποντίκια. Η παραλλαγή του Περρώ μετατρέπει μια κολοκύθα σε άμαξα, όμως σε άλλες πηγές συναντάμε όλο και πιο ενδιαφέροντα μέσα μεταφοράς. Με τα πόδια, μέσα σ' ένα αμαξάκι με δούλους ν' ακολουθούν, σε μια μεγάλη άμαξα με έξι άλογα με δούλους και υπηρέτες ν' ακολουθούν, και τέλος, με ακόμα μεγαλύτερη χλιδή. Η κολοκύθα εμφανίζεται σε δύο ακόμα παραλλαγές. Στη σουηδική, όπου η κολοκύθα μετατρέπεται σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα και οι κάμπιες σε υπηρέτε

Το σπίτι της Κόρης των Αθηνών

Κόσμος ρομαντικός, νοσταλγικός: της Αθήνας του 19ου αιώνα Το σπίτι της Κόρης των Αθηνών (Αγίας Θέκλας 14) Η Κόρη των Αθηνών: Τερέζα Μακρή, ο μεγάλος έρωτας του Λόρδου Βύρωνα, για την οποία έγραψε και ποίημα Το αρχοντικό της οικογένειας Μακρή βρισκόταν στην οδό Αγυιάς που μετονομάστηκε αργότερα σε Αγ. Θέκλας. Ο γιατρός Προκόπης Μακρής ήταν πρόξενος της Αγγλίας στην Αθήνα. Την διώροφη κατοικία αποτελούσαν δύο κτίσματα, που επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Η οικία διέθετε μια αυλή με ένα σιντριβάνι στην μέση και ένα πηγάδι στην άκρη της, καθώς και έναν μικρό λεμονόκηπο. Ο μεγάλος μαντρότοιχος του περιβολιού εφαπτόταν με τους τοίχους των άλλων σπιτιών. Μετά τον θάνατό του Π. Μακρή , η σύζυγός του με τις τρείς κόρες του αναγκάστηκαν να ενοικιάσουν σε ξένους περιηγητές δωμάτια της κατοικίας τους. Το 1809 ο λόρδος Μπάιρον ενοικίασε μερικά από τα δωμάτια και παρέμεινε εκεί για δέκα εβδομάδες (Χριστούγεννα 1809-Μάρτιο 1810). Η Τερέζα Μακρή, κόρη του γιατρού, ήταν μόλις δεκατριών ετώ

Ο Δίας και οι κεραυνοί του

Ο Κόσμος της μυθολογίας μας κάνει λόγο για τα όπλα του Δία: τον κεραυνό τη βροντή και την αστραπή: Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Κύκλωπες, που ήταν φυλακισμένοι στα Τάρταρα, χάρισαν στον Δία τον κεραυνό, την βροντή και την αστραπή. Ο Δίας τους ελευθέρωσε και με τη βοήθειά τους νίκησε στην Τιτανομαχία τον Κρόνο και τους Τιτάνες και έτσι κατέλαβε την εξουσία. Κατασκευαστής των κεραυνών ήταν ο Ήφαιστος. Με τους κεραυνούς  τιμωρούσε θεούς και ανθρώπους. Πολλές φορές, όμως, ο Δίας χρησιμοποιούσε τους κεραυνούς όχι μόνο για να τιμωρήσει, αλλά και για να δώσει λύσεις.

Η ροζ πανσέληνος του Απριλίου

Ο Κόσμος των ουρανίων σωμάτων, της σελήνης και ο Κόσμος  της φύσης, των αγριολούλουδων με το όνομα Phlox εμπλέκονται στις δοξασίες του Κόσμου των ανθρώπων και δημιουργούν τη ροζ πανσέληνο του Απριλίου.  Τη  Μεγάλη Τρίτη 11/4 είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την ροζ πανσέληνο του 2017. Κάθε πανσέληνος που γίνεται τον Απρίλιο λέγεται "ροζ", όνομα που προέρχεται από τα αγριολούλουδα φλοξ, τα πρώτα που ανθίζουν την άνοιξη και συμβολίζουν νέα ξεκινήματα. Το όνομα της έδωσαν οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής, Algonquin. Οι Algonquin συνδύασαν το ολόγιομο φεγγάρι του Απρίλη με την εμφάνιση της "ροζ φλόγας" (moss pink, επιστημονικό όνομα Phlox subulata), ενός από τα λουλούδια που ανθίζουν πρώτα στις σημερινές ΗΠΑ, με τον ερχομό της άνοιξης. Η πανσέληνος του Απριλίου σηματοδοτεί την έναρξη διάφορων θρησκευτικών γιορτών σε όλο τον κόσμο, όπως τη γέννηση του Χανουμάν στην Ινδία, την αρχή της Εξόδου και του εβραϊκού Πάσχα ενώ το χριστιανικό Πάσχα είναι πάντα την πρώτ

Αρχαία Αίγυπτος: Ο Μεγάλος Λαβύρινθος

Ο Κόσμος της αρχαίας Αιγύπτου κρύβει πολλά μυστικά: Υπάρχουν πολλά αρχαία κείμενα που μιλούν για μια κολοσσιαία κατασκευή, μεγαλύτερη και από τις διάσημες πυραμίδες της Αιγύπτου. Πρόκειται για τον λεγόμενο “Μεγάλο Λαβύρινθο” που βρίσκεται κάτω από την άμμο της Αιγύπτου. Στο εσωτερικό του σύμφωνα με αρχαίους ιστορικούς βρίσκονται παλάτια, αίθουσες και διάδρομοι. Ένας κόσμος υπόγειος που χρονολογείται πάνω από 15.000 χρόνια.  Οι Αιγυπτιολόγοι προσπαθούν να τον εντοπίσουν, αλλά δεν τα έχουν καταφέρει. Δεν είναι γνωστές οι αιτίες της εξαφάνισης του και τώρα κανένας δεν μπορεί να τον βρει. Είναι σαν να έχει σκεπαστεί με ένα μανδύα άμμου. Πολλοί είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν αυτόν τον “Μεγάλο Λαβύρινθο” μέχρι τον 2ο αιώνα μ. Χ., ημερομηνία κατά την οποία εξαφανίζεται με τρόπο λίγο μυστηριώδη. Αλλά, ευτυχώς, κάποιοι μπόρεσαν να αφήσουν μαρτυρία για αυτό το κολοσσιαίο έργο.  Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο Έλληνας Ιστορικός Ηρόδοτος από την Αλικαρνασσό, που θεωρείται ο πατέ

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Σε 24 ώρες