Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πατέρα, είσαι εδώ;

Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας.  ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια,   διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα   στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόραση του δωματίο

Πενθεσίλεια και Αχιλλέας (Τα μεθ' Όμηρον, Κόιντος ο Σμυρναίος)

Ο πολεμοχαρής Κόσμος των Αμαζόνων: Η μάχη μεταξύ της Αμαζόνας Πενθεσίλειας και του ήρωα του Τρωικού Πολέμου, Αχιλλέα. Το γεγονός αυτό δεν αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου, αλλά περιγράφεται στο έργο: "Τα μεθ' Όμηρον" του Έλληνα επικού ποιητή(3ος ή 4ος μ.Χ. αιώνας): Κόιντου του Σμυρναίου.

Βιβλίο Πρώτο( εν περιλήψει τα γραφόμενα του ποιητή):
Μετά το θάνατο του Έκτορα, πρίγκιπα των Τρώων, από τα χέρια του Αχιλλέα η αποθάρρυνση διαδιδόταν μεταξύ των υπερασπιστών της πολιορκημένης πόλης. Αλλά με μεγάλη χαρά έλαβαν την είδηση ότι προς βοήθειά τους ερχόταν η όμορφη Πενθεσίλεια, επικεφαλής μιας ομάδας Αμαζόνων.

Η Πενθεσίλεια ήταν κόρη του Άρη και της Οτρήρης και μαζί της, μεταξύ άλλων,  ήταν η Βρέμουσα, η Θερμώδωσα, η Δηρινόη και η Αρμαθόη. Ως καλές Αμαζόνες όλες ήθελαν να μπουν το συντομότερο δυνατόν στη μάχη, αν και δεν ήταν εντελώς ξεκάθαρο γιατί είχαν ταχθεί στο πλευρό των Τρώων. Προφανώς θα μπορούσαν να έχουν πάει ως μισθοφόροι καθώς ο Πρίαμος είχε υποσχεθεί να δώσει πολλά δώρα, αν υπερασπίζονταν τους Τρώες(Βιβλίο Ι, 90). Αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι ότι, η Πενθεσίλεια έψαχνε εξιλέωση για το θάνατο της αδελφής της Ιππολύτης σε ένα κυνηγετικό ατύχημα (Βιβλίο Ι, 25), το οποίο είναι περίεργο δεδομένου ότι η Ιππολύτη έζησε την εποχή του Ηρακλή πολύ πριν τον Τρωικό Πόλεμο [1].

Σε κάθε περίπτωση, μετά από ανάπαυση μιας νύχτας, όταν ξημέρωσε οι Αμαζόνες ήρθαν στην εμπροσθοφυλακή των Τρώων και άρχισαν να σπέρνουν τον όλεθρο στις τάξεις των Αχαιών. Καβάλα σε ένα ταχύτατο άλογο, δώρο της Ωρείθυιας, συζύγου του Βορέα, θεού του ανέμου η Πενθεσίλεια έμοιαζε ασταμάτητη. Ο ένας μετά τον άλλον έπεφταν όσοι βρίσκονταν μπροστά της.

Τόσο τρομερές ήταν οι δυνάμεις των Τρώων οδηγημένες από τη ζωντάνια των Αμαζόνων που οι γυναίκες σχεδόν διαπράττουν ένα μοιραίο λάθος και βγαίνουν από την πόλη για να αγωνιστούν με τους άνδρες. Ευτυχώς, γιατί το μακελειό που θα είχε συμβεί το σταμάτησε την κατάλληλη στιγμή η ηλικιωμένη Θεανώ με σοφά λόγια.

Εν τω μεταξύ, η Πενθεσίλεια και οι και οι Τρώες σχεδόν είχαν ήδη φθάσει στα πλοία των Αχαιών και ετοιμάζονταν να τα κάψουν, όταν ο σάλος της μάχης έφτασε στα αυτιά του Αχιλλέα και του Αίαντα, οι οποίοι δεν είχαν ιδέα για τη μάχη, κλεισμένοι στον εαυτό τους εξ αιτίας της θλίψης μπροστά στον τάφο του Πάτροκλου.

Οι δύο ήρωες ρίχτηκαν εναντίον των Τρώων και σύντομα ανάκτησαν το χαμένο έδαφος. Η Πενθεσίλεια τότε ήρθε αντιμέτωπη και με τους δύο και προσπάθησε να τους χτυπήσει μάταια με το δόρυ της. Πιο εύστοχος ήταν ο Αχιλλέας και η Αμαζόνα έπεσε πληγωμένη από το δόρυ του που διαπέρασε το δεξί μαστό.

Παρ' όλα αυτά, ίσως θα είχε σωθεί, αλλά ο Αχαιός ήρωας μπέρδεψε μια χειρονομία της Πενθεσίλειας που ικέτευε για τη ζωή της με  προσπάθεια να συνεχίσει τον αγώνα και την σκότωσε χωρίς έλεος.

Βλέποντας την κόρη του να πεθαίνει, ο Άρης ήταν έξω φρενών, αλλά τον σταμάτησε ο Δίας.  Άλλη μια φορά δεν μπόρεσαν να σταματήσουν εγκαίρως τον οξύθυμο Αχιλλέα.

Ο Θερσίτης ήταν ο πιο άσχημος και δειλός από τους Αχαιούς. Είχε εκνευρίσει σε άλλη χρονική στιγμή τον Οδυσσέα μιλώντας σε μια συνάντηση των ηγετών , γεγονός που του κόστισε μια ραβδιά και τα πειράγματα των συμπολεμιστών του. Και τώρα αυτού του  φουκαρά, του καμπούρη με τα στραβά πόδια του ήρθε να ειρωνευτεί τον Αχιλλέα για την προτίμησή του στις Τρωάδες. Του περήφανου Αχιλλέα δεν του κάθισαν καλά τα σχόλια του και τον σκότωσε με μια τεράστια γροθιά που του έφυγαν τα δόντια.

Μόνο ο Διομήδης, που είχε συγγένεια με τον Θερσίτη, θρήνησε το θάνατό του και ίσως θα είχε ριχτεί εναντίον του Αχιλλέα, αν δεν τον είχαν συγκρατήσει. Οι υπόλοιποι άκουσαν με ικανοποίηση, πως αναθεμάτιζε το αιματοβαμμένο νεκρό σώμα:

-Ε! απομακρύνσου από τους Αχαιούς και μεταξύ των νεκρών  φώναξε τις βρισιές σου.

Περισσότερο σεβασμό τους ενέπνευσε η όμορφη Πενθεσίλεια και άφησαν τους Τρώες να πάρουν το σώμα για να αποδώσουν τον τελευταίο φόρο τιμής.  Το σούρουπο, πολλοί σκέφτηκαν αυτή και τους συμπολεμιστές που έπεσαν εκείνη την αιματηρή μέρα, αλλά την επομένη μια νέα μάχη τους περίμενε.

Σημειώσεις:
[1] Αυτή η εκδοχή εμφανίζεται επίσης στη μυθολογική Βιβλιοθήκη του Απολλόδωρου :
"Η Πενθεσίλεια, κόρη της Οτρήρης και του Άρη, η οποία είχε σκοτώσει κατά λάθος την Ιππολύτη και η οποία καθαρίζεται από τον Πρίαμο, μαχόμενη σκοτώνει πολλούς, μεταξύ των οποίων και τον Μαχάονα, και στη συνέχεια πεθαίνει από τα χέραι του Αχιλλέα, ο οποίος μετά το θάνατό της, ερωτεύεται την Αμαζόνα και σκοτώνει τον Θερσίτη επειδή τον επικρίνει.

Η Ιππολύτη ήταν η μητέρα του Ιππόλυτου και επίσης την ονόμαζαν Γλαύκη ή Μελανίππη. Ήταν αυτή η οποία κατά τη διάρκεια του γάμου της Φαίδρας στάθηκε οπλισμένη με τη συνοδεία των Αμαζόνων και απείλησε να σκοτώσει τους επισκέπτες του Θησέα. Δίνοντας μάχη πέθανε είτε ακουσίως από το χέρι της συμπολεμίστριας της Πενθεσίλειας, είτε από τους άνδρες του Θησέα, οι οποίοι εν όψει της εισβολής των Αμαζόνων,  έκλεισαν γρήγορα τις πόρτες, την απομόνωσαν στο εσωτερικό και την σκότωσαν"
Πηγή: mitemas.wordpress.com


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ

Ο Κόσμος της Ψυχανάλυσης και η κάθοδος στο υποσυνείδητο: «Μακάριοι οι τρελοί», μου είπε κάποτε ένας φίλος ψυχοθεραπευτής, «γιατί αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν τελικά την άκρη». Αυτό που εννοούσε, είναι ότι οι άνθρωποι που ο νους τους βασανίζει σε σημείο να τους κάνει το βίο αβίωτο, είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν να εξετάζουν τα πράγματα σε βάθος μέχρι να βγάλουν άκρη με τον εαυτό τους. Από την άλλη, όσοι νοιώθουν πνευματικά σταθεροί, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν απλά τη ζωή τους χωρίς ποτέ να νιώσουν επιτακτική την ανάγκη να καταδυθούν βαθύτερα στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ο πόνος τους οδήγησε σε ένα μακρινό και βαθύ ταξίδι στα νερά του υποσυνείδητου, ήταν ο Καρλ Γιουνγκ, ο διάσημος Ελβετός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος. Ο Γιουνγκ υπήρξε ο θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας αλλά για πολλούς σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού, επειδή συνδύασε την επιστήμη της ψυχανάλυσ

Η στοιχειωμένη μονοκατοικία της Άμφισσας

Ο Κόσμος των εγκλωβισμένων ψυχών, μας ταξιδεύει στην Άμφισσα όπου σε μία μονοκατοικία λέγεται ότι συμβαίνουν έντονα παραφυσικά φαινόμενα. Αλήθεια ή δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας; Κραυγές μέσα στη νύχτα, κοριτσάκια που βολτάρουν στα δωμάτια κι εξαφανίζονται, έπιπλα που κινούνται μόνα τους. Η ιστορία του εγκαταλελειμμένου σπιτιού της οδού Γιδογιάννου στην Άμφισσα ξεκινάει από το 1940 και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Όλοι στην περιοχή μιλούν για τη στοιχειωμένη μονοκατοικία Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ερειπωμένη μονοκατοικία της οδού Γιδογιάννου, αριθμός 13 (συμβολικός δεν νομίζετε;) είναι γεμάτη από μακάβριες ιστορίες που εδώ και δεκαετίες είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν βρίσκεται σε κάποιο απόμερο μέρος της πόλης, ίσα ίσα που σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν πολυσύχναστα στέκια. Όμως οι θρύλοι που το ακολουθούν είναι τέτοιοι που οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες προσπαθούν να

Enuma Elish: Το βαβυλωνιακό Ποίημα της Δημιουργίας

Ο βαβυλωνιακός κόσμος μας διηγείται τη δική του εκδοχή για την Δημιουργία του Κόσμου, στο Enuma Elish (Ενούμα Έλις), το  Ποίημα της Δημιουργίας. Περιγραφή του Enuma Elish Γνωστό, επίσης, ως Ποίημα της Δημιουργίας , το Enuma Elish , είναι μια ποιητική σύνθεση βαβυλωνιακής προέλευσης, αποτελούμενη από επτά πινακίδες σφηνοειδούς γραφής, από, περίπου, εκατόν δεκαπέντε έως εκατόν εβδομήντα σειρές, που  χρονολογούνται από τον 18ο ή 17ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, αυτό το έργο, που προέρχεται από την Βαβυλώνα, βρέθηκε ανάμεσα στα ερείπια της βιβλιοθήκης του Ασσουρμπανιπάλ, που βρισκόταν στην αρχαία πόλη Νινευή. Οι ειδικοί λένε ότι είναι μια μυθολογική ιστορία που προτίθεται να διηγηθεί τη δημιουργία του γνωστού κόσμου. Η θεματολογία του Enuma Elish Η πλοκή αυτού του μύθου, αρχίζει να εξελίσσεται χρονικά σε μία εποχή πριν από τη δημιουργία της ανθρωπότητας, που περιγράφεται ως η στιγμή που ο ουρανός και η γη δεν είχαν ακόμα ένα όνομα. Σύμφωνα

Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά Οι αδελφές της Σταχτοπούτας, που συχνά αναφέρονται σαν οι Άσχημες Αδελφές, δεν είναι πάντα εξωτερικά άσχημες. Σε μερικές παραλλαγές είναι πολύ όμορφες εξωτερικά αλλά φανερώνουν μιαν εσωτερική και πνευματική ασχήμια. Στη γερμανική παραλλαγή έχουν "όμορφο πρόσωπο αλλά κακή καρδιά" και αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις του κακού που βρίσκονται στην αγένεια, την απληστία, τη ζήλεια και τη ματαιοδοξία. Η μητριά αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή και καταστροφική όψη της γυναικείας φύσης, που σε άλλα παραμύθια τη βλέπουμε στην κακιά μάγισσα. Οι μητριές, όπως αυτές της Σταχτοπούτας και της Χιονάτης, συμβολίζουν ακόμη τον Χαμένο Παράδεισο και τη σκληρή πραγματικότητα ενός κόσμου, στον οποίο το άτομο αντιμετωπίζει αυτή τη σκοτεινή πλευρά της Μεγάλης Μητέρας. Σε μερικές παραλλαγές, η νεκρή μητέρα της Σταχτοπούτας παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Εμφανίζεται στην κόρη της δίνοντάς της μαγικά ξόρκια, ή εμφανίζετα

Εδιμβούργο: Η σκοτεινή πλευρά της παραμυθένιας πόλης

Ο κόσμος των πνευμάτων και του υπερφυσικού έχει απλώσει το πέπλο του πάνω από την Σκωτία εδώ και αιώνες. Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει την περιοχή με την Λίμνη του Λόχ Νες και τις ιστορίες για το τέρας που μερικοί υποστηρίζουν πως κρύβεται μέσα στα σκοτεινά νερά της. Ωστόσο, οι περισσότερες πόλεις και χωριά έχουν κάποια ιστορία φαντασμάτων, που έχει περάσει από γενιά σε γενιά, να διηγηθούν. Η παραμυθένια πρωτεύουσα της Σκωτίας, το Εδιμβούργο, δεν αποτελεί εξαίρεση καθώς θεωρείται μια από τις πιο στοιχειωμένες πόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πίσω από την παραμυθένια ομορφιά τα αρχαία, τα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης κρύβουν τρομακτικούς μύθους και ιστορίες φαντασμάτων. Η πλούσια ιστορία της πόλης και οι αναφορές περί παράξενης και υπερφυσικής δραστηριότητας έχουν προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον για τους κυνηγούς φαντασμάτων και τους ατρόμητους λάτρεις μεταφυσικών φαινομένων από όλο τον κόσμο. Μάλιστα, αν κάποιος κάνει μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο πριν επισκεφτεί τη σκωτσέ

Σταχτοπούτα: το Τζάκι και ο συμβολισμός του

Στον Κόσμο των παραμυθιών οι ήρωες και οι ηρωίδες παλεύουν για να ανακαλύψουν την πραγματική τους δύναμη και τον εσωτερικό τους κόσμο για να φθάσουν, έτσι, στην ωριμότητα. Κάθε παραμύθι έχει τους δικούς του αρχετυπικούς συμβολισμούς. Η Σταχτοπούτα είναι ένα παραμύθι παγκοσμίως γνωστό. Η Jean C. Cooper, στο βιβλίο της:   Fairy Tales. Allegories of the Inner Life ( Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών. Αλληγορίες της Εσωτερικής Ζωής. Πορεία προς την Ωριμότητα ,μετφρ. Θύμης Μαλαμόπουλος, Εκδ. Θυμάρι, Αθήνα,1983) αναλύει, μεταξύ άλλων, και τον αρχετυπικό συμβολισμό του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, αρχής γενομένης από το "τζάκι": Η Σταχτοπούτα "Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άντρας που παντρεύτηκε δύο φορές. Από την πρώτη γυναίκα του απόκτησε μια κόρη. Η Έλλα πήρε από την μητέρα της και ήταν γλυκειά κι ευγενική..." Έτσι αρχίζει ο Έντμοντ Ντουλάκ τη γαλλική διασκευή του πιο γνωστού παραμυθιού στον κόσμο. Τον περασμένο αιώνα(19ο), η Marian Roalfe Cox (1860–1916)

Κρατευτής: το προϊστορικό σκεύος μαγειρικής και η σχέση του με το σουβλάκι

Ο Κόσμος της Προϊστορίας αποκαλύπτει τα γαστρονομικά μυστικά του, επιβεβαιώνοντας ότι, το πολυσυζητημένο σουβλάκι ήταν βασική τροφή κατά την κυκλαδική και μυκηναϊκή εποχή. Το αποδεικνύει ο κρατευτής , ένα είδος μαγειρικού σκεύους  που βρέθηκε σε ανασκαφές τόσο  στη Θήρα όσο και στην Πύλο. Επίσης, περιγραφές στον Όμηρο παραπέμπουν σε αυτό. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στην αρχαία Θήρα σε κάθε σπίτι υπήρχε η εστία, η οποία αποτελούνταν από μία λιθόκτιστη εξέδρα χαμηλού ύψους. Στην εστία έβραζαν το φαγητό μέσα σε πήλινες  χύτρες. Επίσης, έψηναν και κρέας περασμένο στους οβελούς (σουβλάκια), τους οποίους τοποθετούσαν πάνω σε πήλινα στηρίγματα, τους κρατευτές , που συνήθως ήταν σε ζευγάρια. Περιγραφές για τη συνήθεια αυτή βρίσκουμε στον Όμηρο, στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Στην Ιλιάδα στην Ραψωδία Ι, 211-214, λέει ο Όμηρος: πυρ δε Μενοιτιάδης δαίεν μέγα ισόθεο φως. αυτάρ επεί κατά πυρ εκ'αη και φλοξ εμαράνθη, ανθρακιήν στορέσας οβελούς εφύπερθε τάννυσε, πάσσε δ' αλός

Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός Για να μπορέσει η Σταχτοπούτα να πάει στον χορό και να συναντήσει τον Πρίγκηπα, ποντίκια και σαύρες μεταμορφώνονται σε άλογα. Και τα δύο αυτά όντα ζουν σε σκοτεινά μέρη και επομένως έχουν φιλικές σχέσεις με τις υποχθόνιες δυνάμεις που συναντάμε στο τζάκι. Και τα δύο υπακούν στον Σμινθέα Απόλλωνα, βασιλιά των Ποντικιών, και τώρα μετατρέπονται στα χρυσά ή άσπρα άλογά του. Είναι επίσης αφιερωμένα στον Ρούντρα, τον Βεδικό θεό που σχετίζεται με τα ποντίκια. Η παραλλαγή του Περρώ μετατρέπει μια κολοκύθα σε άμαξα, όμως σε άλλες πηγές συναντάμε όλο και πιο ενδιαφέροντα μέσα μεταφοράς. Με τα πόδια, μέσα σ' ένα αμαξάκι με δούλους ν' ακολουθούν, σε μια μεγάλη άμαξα με έξι άλογα με δούλους και υπηρέτες ν' ακολουθούν, και τέλος, με ακόμα μεγαλύτερη χλιδή. Η κολοκύθα εμφανίζεται σε δύο ακόμα παραλλαγές. Στη σουηδική, όπου η κολοκύθα μετατρέπεται σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα και οι κάμπιες σε υπηρέτε

Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές, El Greco

Ο Κόσμος  της Ζωγραφικής σε συνδυασμό με το θρησκευτικό συναίσθημα του Κόσμου των Ανθρώπων δημιουργεί αθάνατα έργα τέχνης, όπως ο πίνακας ζωγραφικής, Cristo Crucificado con dos donantes( Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές) ένας από τους  πίνακες του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco) που χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Ο πίνακας δημιουργήθηκε γύρω στο 1590 και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Τον πίνακα παρήγγειλε το ένα από τα δύο πρόσωπα που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τον Σταυρό, με το σκοπό να τοποθετηθεί σε ένα μοναστήρι στο Τολέδο. Ο πίνακας χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Το πρώτο πρωτότυπο χαρακτηριστικό του έργου είναι οι δύο δωρητές, οι οποίοι βρίσκονται τοποθετημένοι εκεί που παραδοσιακά έπρεπε να βρίσκονται η Μητέρα του Χριστού Μαρία και ο Απόστολος Ιωάννης. Άλλα χαρακτηριστικά είναι η χρήση ψυχρών χρωμάτων,  οι επιμήκεις μορφές, η απουσία του τοπίου, το οποίο αντικαθίσταται από σύννεφα σε κίνηση, που φέρνουν στο νου το σκ

Λύκιοι: ο αρχαίος μυστηριώδης λαός της Μικράς Ασίας

Ο Κόσμος της αρχαιότητας δίνει σημαντικό παρόν στην περιοχή της  Μικράς Ασίας  στη  Λυκία, όπου έζησε και αναπτύχθηκε ο αινιγματικός λαός των Λυκίων Οι Λύκιοι παραμένουν ένας από τους πιο αινιγματικούς λαούς της αρχαιότητας, επειδή δεν υπάρχουν πολλά διασωθέντα γραπτά μνημεία του πολιτισμού τους. Από τα λίγα όμως που υπάρχουν συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερο πολιτισμό. Υπάρχουν πάνω από 20 περιοχές με τάφους ξεχωριστής αρχιτεκτονικής λαξευμένους σε βράχους. Η Λυκία βρισκόταν στα νότια της σημερινής Μικράς Ασίας, περίπου στην επαρχία της Ατάλλειας. Ονομάστηκαν Λύκιοι από τον θεό τους τον Λύκιο Απόλλωνα. Η λέξη λύκιος προέρχεται από το λήμμα λύκη που σημαίνει φως. Άρα λύκιος είναι αυτός που φέρνει το φως, που αφυπνίζει. Ο πολιτισμός των Λυκίων καταγράφεται από τους αρχαίους Αιγύπτιους και τους Χεταίους (αρχαίος ιστορικός λαός). Τον 6ο αιώνα απορροφήθηκαν από τον οίκο των Αχαιμενιδών που υπήρξε η σπουδαιότερη Περσική Δυναστεία. Τάφοι στη Μύρα

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Σε 24 ώρες